قالَ ابنُ الجوزيِّ:
تاللهِ لو قيلَ لأهلِ القبورِ تمَنَّوا، لتمنَّوا يومًا من رمضانَ.. أَصُمَّ السَّمعُ أم غُشِيَ البصرْ، تاللهِ إنّك لعلى خَطَرْ، آنَ الرَّحيلُ وَدَنَا السَّفَرْ، وعندَ المماتِ يأتيكَ الخَبَرْ. كلّما خرجْتَ من ذُنوبٍ دخلْتَ في أُخَرْ، يا قَلِيلَ الصَّفَا إِلَى كَمْ هَذَا الكَدَرْ، أنتَ في رمضانَ كما كنتَ صَفَرْ، إذا خسِرتَ في هذا الشهرِ فمتى تَرْبحُ؟ التبصرة (2/79).

واتە: سوێند بە خودا ئەگەر بە مردووەكان بوترێت ئومێدی شتێك بكەن، ئەوا ئومێدی ڕۆژێك لە ڕەمەزان دەكەن .. ئاخۆ گوێت كەڕ بووە یان چاوت پەردەپۆشكراوە، سوێند بەخوا لە مەترسیدایت و لەكاتی مردندا هەواڵی بێئاگاییەكەتت پێدەگات، هەر ساتێك واز لە كۆمەڵە تاوانێك بهێنیت دەچیتە نێو كۆمەڵێك تاوانی ترەوە، ئەی بەندەی بێ سەفا تا كەی پۆخڵەواتی تاوان؟ لە مانگی ڕەمەزانیشدا هەر وەکو مانگی سەفەر دەبیت؟ ئەگەر لەم مانگەدا دۆڕاوبیت ئیتر كەی براوە دەبیت؟